حماسه به ضرب سرود؟
حماسه به ضرب سرود؟
دنیای اقتصاد: هشتم آذر ۷۶ زمانی که تیم ملی ایران به شکلی معجزهآسا موفق شد از شکست ۲برصفر برابر استرالیا مساوی ۲-۲ بسازد و به جامجهانی صعود کند، چنان جشن و شادمانی بزرگ و خودجوشی در سراسر کشور به پا شد که هنوز هم به عنوان یک روز تاریخی و باشکوه در مورد آن حرف زده میشود و حاضران در صحنه از یادآوریاش به وجد میآیند. ۲۸ سال پس از آن رویداد اما، کار به جایی رسیده که بازی صعود تیم ملی به جامجهانی نهتنها نمیتواند تماشاگر چندانی را به ورزشگاه بکشاند، بلکه خیلی از مردم حتی در جریان انجام چنین مسابقهای هم قرار نمیگیرند! سخن از بازی پنجم فروردین ایران و ازبکستان در استادیوم آزادی است که به تساوی ۲-۲ کشید و جواز صعود تیم ملی به مرحله نهایی جامجهانی ۲۰۲۶ را دو بازی پیش از پایان مسابقات صادر کرد. آن شب اما یک فیلم هم از بوق زدن حتی یک خودرو در خیابان منتشر نشد و بیگمان خاموشترین صعود تاریخ تیم ملی به جامهای جهانی رقم خورد. بخشی از چرایی این اتفاق، در چند بند قابل تحلیل و ارزیابی است.